هواساز چیست ؟

دستگاه تهویه مطبوع هواساز (هواساز صنعتی یا هواساز خانگی ) گاهی آن را به اختصار “AHU” می‌خوانند. همانطور که از نام آن پیداست، دستگاه هواساز تجهیزی است که هوا را کنترل می‌کند. ساختار داخلی آن بسیار ساده است. هواساز (AHU) قلب تهویه مطبوع مرکزی است. دستگاه هواساز، هوای بیرون و هوای اتاق را جمع‌آوری می‌کند، گرد و غبار و سایر ذرات را حذف می‌کند، دما و رطوبت را تنظیم می‌کند و سپس هوای مطبوع راحت و با طراوت (گاهی نیز با اضافه کردن رایحه ی دلپذیر) را از طریق کانال‌ها به اتاق‌ها می‌رساند.

کاربرد هواساز چگونه است ؟

به طور خلاصه، هواساز، یک واحد داخلی بزرگ از تجهیزات تهویه مطبوع است. این “هواساز صنعتی” بر روی پشت بام یا در امتداد یک دیوار ساختمان خارجی نصب می‌شود. هوای خنک و گرم تولید می‌کند و آن را برای سرمایش و گرمایش به اتاق‌ها می‌فرستد. برخلاف تهویه مطبوع معمولی، هواسازها معمولاً به سفارش ساختمان‌ها، جداگانه ساخته می‌شوند. علاوه بر این، هواساز صنعتی یا خانگی را می توان با نصب داخلی فیلتر، مرطوب کننده و سایر دستگاه‌ها برای کنترل دما، رطوبت، جریان هوا و تمیزی هوا سفارشی کرد.

مکانیزم کاری هواساز چگونه است؟

یک واحد انتقال هوا به طور کلی در محفظه خود یک فیلتر، رطوبت ساز، دمنده (پنکه) و مبدل حرارتی (پره) دارد. هیچ مکانیزم پیچیده ای وجود ندارد و سیستم بسیار ساده است.

برای درک درست عملکرد یک هواساز (AHU)، درک مفهوم تهویه مطبوع مرکزی ضروری است.

تهویه مطبوع مرکزی به سیستمی اطلاق می‌شود که از تجهیزات منبع گرمایی نصب شده در یک مکان واحد در ساختمان برای ارسال آب سرد یا گرم شده به واحد انتقال هوا برای استفاده در سرمایش و گرمایش اتاق‌ها استفاده می‌کند.

هواسازها به طور گسترده در تأسیسات بزرگی که افراد زیادی از آنها بازدید می کنند، مانند سالن‌های تئاتر و مراکز خرید استفاده می‌شود. یکی از دلایل آن این است که ساختمان‌های بزرگ که مردم در آن تردد می کنند مشمول مقررات سختگیرانه‌ای در مورد تخلیه دی اکسید کربن و تمیزی هوا هستند. یک هواساز بزرگ باید مقدار زیادی هوا را وارد ساختمان کند و از تعداد زیادی فن دمنده برای گردش هوا استفاده کند. از آنجایی که هواسازها هوای بیرون را به داخل اتاق می‌رسانند، می‌توانند تعداد فن‌های دمنده مورد نیاز را کاهش دهند.

مزایای هواساز:

یکی از مزایای دستگاه‌های هواساز این است که می توان آنها را با هم در یک مکان بیرونی بر روی پشت بام‌ها یا خرپشته ساختمان نصب کرد، اما یونیت‌های داخلی باید به صورت جداگانه در اتاق‌ها نصب شوند. بنابراین تعمیر و نگهداری هواسازها، هزینه و زمان کمتری نیاز دارد.

هواسازها دارای سیستم کنترل خودکار می باشند و با تجهیزات مناسب و هوشمند سازی در تابلوی برق آن میتوان برنامه دلخواه و مورد نیاز را در هواسازها اجرا نمود.

هواساز دارای راندمان بالاتر و با قیمت مناسب و استفاده در تمامی فصول یکی از بهترین دستگاه‌های تهویه مطبوع می باشد.

معایب هواساز:

هواسازها دارای معایبی نیز هستند. اگر دستگاه تهویه مطبوع خراب شود، کل تأسیسات عملکرد تهویه مطبوع را از دست می دهد. بنابراین، نصب بیش از یک واحد هواساز برای تهیه پشتیبان ضروری است.

تفاوت انواع هواساز:

 واحد هواساز و تهویه مطبوع معمولی

تفاوت اصلی بین تهویه مطبوع معمولی و تهویه مطبوع مرکزی در نحوه توزیع هوا است. در سیستم مرکزی، یک واحد هواساز هوای خنک یا گرم را تولید می‌کند و آن را به چندین اتاق می‌فرستد. در حالی که در تهویه مطبوع معمولی، هر اتاق یک واحد داخلی مستقل دارد که هوای همان اتاق را خنک یا گرم می‌کند.

تفاوت دیگر بین آن‌ها این است که سیستم هواساز هوایی  که تازه‌ وارد شده‌است، خنک یا گرم می‌کند و به اتاق‌ها می‌فرستد. اما تهویه مطبوع معمولی، هوای اتاق را می‌گیرد و پس از تنظیم دما، دوباره به همان اتاق بازمی‌گرداند.

هواساز و فن کویل

به طور کلی، واحدهای هواساز برای سرمایش و گرمایش کل ساختمان نصب می‌شوند، در حالی که فن‌کویل‌ها برای تنظیم دمای اتاق‌های جداگانه استفاده می‌شوند. فن‌کویل‌ها به یک منبع حرارتی نیاز دارند؛ معمولاً آبی که گرم یا سرد می‌شود، به عنوان محیط انتقال حرارت عمل می‌کند و به فن‌کویل ارسال می‌شود تا هوای گرم یا خنک را برای اتاق‌ها تامین کند.

تعمیر و نگهداری واحد هواساز

یک واحد انتقال هوا از یک فیلتر، رطوبت ساز، دمنده (فن) و مبدل حرارتی (پره) تشکیل می‌شود. برخی از واحدهای هواساز به اندازه کافی بزرگ هستند که افراد بتوانند وارد آن شوند، بنابراین مهندسان گاهی اوقات برای نگهداری وارد واحدهای هواساز می شوند. یک دستگاه هواساز را می توان با فیلتر هوا در انواع مختلف از فیلتر درشت تا فیلتر ظریف به نام فیلتر هپا نصب کرد. با این حال، از آنجایی که فیلتر با گرد و غبار پوشیده می‌شود، باید با استفاده از جاروبرقی یا مواد شیمیایی تمیز کننده تمیز شود. رطوبت ساز با کلر چسبیده می‌شود، بنابراین از مواد شیمیایی برای جدا شدن راحت تر کلر چسبیده قبل از تمیز کردن استفاده می‌شود. فن‌های دمنده نیز گرد و غبار را جمع آوری می کنند. مواد شیمیایی برای تمیز کردن و حذف کثیفی‌های سرسخت از فن‌ها استفاده می‌شود. در طول عملیات خنک‌سازی، برخی از بخش‌های مبدل حرارتی با آب متراکم پوشانده می‌شود و ممکن است باعث رشد قارچ شود. بنابراین مبدل حرارتی باید با مواد شیمیایی تمیز شود. تعمیر و نگهداری در بهار یا پاییز، زمانی که کولر گازی استفاده نمی‌شود انجام می‌شود.

محل  نصب و قرارگیری هواساز

واحدها معمولاً در انواع ساختمان‌های زیر یافت می شوند:

1. صنعتی
2. تجاری
3. هتل و سرگرمی
4. بیمارستان
5. خانه‌های بزرگتر

در داخل این ساختمان‌ها می توان آنها را در مکان‌های زیر نصب کرد:

1. بیرونی ،روی پشت بام‌ها
2. داخل اتاق‌های بزرگ گیاهی
3. داخلی ،در اتاق‌های واحد هواگیری کوچکتر [اتاق‌های AHU]

واحدهای جابجایی هوا نیز در کارخانه‌ها و سایر مکان‌های کاری که در آن گازهای قابل احتراق استفاده می‌شود. در مکانی که گازهای قابل احتراق به کار می روند، جرقه‌های تولید می‌کنند که توسط یک دستگاه الکتریکی می‌تواند باعث انفجار شود. بنابراین در چنین مکان‌هایی از تجهیزات ضد انفجار یا واحدهای هواساز استفاده می‌شود.